มัฟฟิน...ที่รัก : White Rose Story (สนพ. ทัช)

นิยายรัก ภาษาดอกไม้

ดอกไม้ประจำนิยาย

“กุหลาบขาว”

 

"แอบรักเธอด้วยใจอันบริสุทธิ์ โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน"

          ดลภพ...นักธุรกิจหนุ่มผู้เงียบขรึมพ่ายแพ้ให้กับความน่ารักไร้เดียงสาของน้องสาวบุญธรรมตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ

          ตอนนั้นเธอเป็นเพียงเด็กทารกผิวขาวอมชมพูน่าทะนุถนอม

          เขาจึงเฝ้าดูแลและปกป้องหญิงสาวปานไข่ใบน้อยๆ ในหินผาแกร่งจนกระทั่งเธอเติบโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง

          มารู้ตัวอีกที่ก็เผลอรักเธอไปหมดทั้งใจเสียแล้ว

          เพราะฉะนั้นหนุ่มใดอย่าหวังได้เข้าใกล้ แม้แต่ชายตามองก็ไม่มีสิทธิ์ !

 

“จะไปไหน!” เสียงเข้มคำรามดังลั่น ดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองร่างบางด้วยความโกรธเกรี้ยวที่ถูกขับออกมาด้วยความหึงหวง

“ต่อไปนี้ห้ามเจอเจ้านั่นหรือว่าไอ้หนุ่มที่ไหนอีก” ประกาศิตเด็ดขาดพร้อมอุ้มร่างบางขึ้นพาดไหล่หนาแล้วทุ่มลงไปบนเตียงนอนหลังกว้าง

“พี่ดล...” เสียงใสสั่นเครือเช่นเดียวกับร่างที่สั่นเทาด้วยความกลัว พี่ชายที่เคยแสนดีและอ่อนโยน...แปรเปลี่ยนเป็นปีศาจตนร้ายที่พร้อมจะลงทัณฑ์เธอได้ทุกเมื่อ

“เธอเป็นของพี่คนเดียว!”

หญิงสาวกระถดหนีด้วยความหวาดผวา แต่ก็ไม่พ้นเงื้อมมือของร่างสูงใหญ่ที่กกกอดเธอไว้ใต้ร่าง

ยิ่งดิ้น...เธอก็ยิ่งถูกอีกฝ่ายจองจำไว้อย่างแน่นหนา

“อะไรเหรอ ที่พี่ทำแล้วเรา...หวั่นไหว...หืม” ดวงตาพราวระยับจ้องเข้าไปในดวงตาคู่หวาน

“เอ่อ...ก็...” หญิงสาวอึกอัก หายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งเขาจ้องเธอด้วยสายตาแบบนั้นเธอก็ยิ่งเขินอาย อยากจะกระโดดขึ้นเตียงแล้วซุกหน้าไว้ใต้หมอนเหลือเกิน

“เร็วสิ พี่ทำอะไร” คนตัวโตเร่งเร้า กำลังสนุกกับการได้แกล้งกระต่ายตัวน้อย ยิ่งเห็นสีหน้าไร้เดียงสานั่นแล้วเขาก็ยิ่งอยากแกล้ง เธอชักจะน่ารักเกินไปแล้ว

“พี่ดลชอบ...หอม” เธออ้อมๆ ไม่อยากเจาะลึกรายละเอียด

“หอม? หอมแบบไหน” ชายหนุ่มแกล้งตีหน้าซื่อ

“ก็...หอมไงคะ” ไม่รู้จะพูดอย่างไร ได้แต่ก้มหน้างุดๆ อายจนไม่รู้จะอายอย่างไรแล้ว

“หอมแบบนี้ใช่ไหม?” 

คนเจ้าเล่ห์กระตุกยิ้ม และโดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัว คางเล็กๆ ของเธอก็ถูกเชยขึ้นเพื่อรับจุมพิตที่แสนหวาน และคราวนี้มันดูดดื่มมากกว่าครั้งไหนๆ กว่าจะผละออกก็เล่นเอาเธอเกือบไม่มีเรี่ยวแรง

“คืนนี้ขอพี่ไปนอนด้วยนะ”

◊ SQWEEZ